Wiodącą osią tematyczną przedstawionej koncepcji są szeroko rozumiane relacje natury i kultury. Relacja ta wyraża się w podkreśleniu powiązania charakteru lokalizacji – leśnej enklawy zachowanej w przestrzeni miejskiej o szczególnej letniskowej tradycji – z kulturotwórczym wymiarem przyszłego centrum lokalnego, który stanowić będzie ważny funkcjonalnie i przestrzennie punkt w tej części
Józefowa.

Punktem wyjścia opracowania koncepcji jest poszanowanie kontekstu miejsca, postrzeganego przede wszystkim jako przestrzeń miejska położona w bliskości cennych przyrodniczo obszarów: sąsiadującego z terenem opracowania Mazowieckiego Parku Krajobrazowego (otulina Parku), rezerwatu przyrody Świder oraz Doliny Wisły z rezerwatami Wyspy Świderskie i Wyspy Zawadowskie. W wymiarze
urbanistycznym koncepcja odnosi się do tych ww. najcenniejszych walorów przyrodniczych oraz do specyfiki lokalizacji w obrębie tzw. linii otwockiej. Przewidujemy, że przyszłe kulturotwórcze centrum lokalne stanie się znaczącym elementem węzłowy na potencjalnych trasach spacerowych łączących obszary o wysokich walorach przyrodniczych.

Przedstawione wyżej podejście jest czytelne także w decyzji o wprowadzeniu zabudowy w części działki najlepiej skomunikowanej ze stacją kolejową, przy minimalizowaniu ingerencji w zastaną zieleń i zachowaniu możliwie dużej liczby drzew (ograniczenie wycinek). Zagospodarowanie terenu ukierunkowane jest na stworzenie przyjaznej, inkluzywnej przestrzeni działań kulturowych i edukacyjnych człowieka w naturalnym krajobrazie. Takiej przestrzeni, która – poprzez zasady  kompozycji i konsekwentnie realizowany program parku, polegający na wprowadzeniu zbioru małych, ale spójnych ingerencji, wpisujących się w ideę leśnego parku – sama w sobie jest „przestrzenią uczącą”, zaznajamiającą ze specyfiką lokalnego krajobrazu oraz uczącą troski o bioróżnorodność. Ścieżki w parku – formujące układy przypominający warkoczowy charakter wiślisk, typowych dla lokalnego krajobrazu, swobodnie meandrują pomiędzy zachowanymi grupami drzew, eksponując naturalne polany z kameralnymi tematycznymi ogródkami, placykami zabaw, edukacyjnymi spotami (turbiny wiatrowe, aromaterapia i ziołolecznictwo -ogródek ziołowy, szklarnie do mini upraw warzyw, karmniki i domki dla ptaków, owadów i małych zwierząt leśnych). 

Naturalny krajobraz Doliny Wisły stał się inspiracją dla kształtowania bryły i dyspozycji funkcjonalnoprzestrzennych: przez budynek „przepływa” pasaż na przedłużeniu ciągu komunikacyjnego w ul. Grottgera, nadwieszone, „dryfujące” elementy drewniane współtworzą płynne spiętrzenia brył, zaś zieleń przenika i scala wyspowo ujęte formy architektoniczne. Przestrzeń pośrednią pomiędzy
wnętrzem i zewnętrzem wyznacza drewniana pergola, prowadzącą do przejścia w bryle budynku w śladzie istniejącego traktu pieszo-jezdnego. Przestrzeń pod pergolą i zadaszone przejście przewidziano jako miejsce rozmaitych aktywności społeczności lokalnej, umożliwiające tymczasowe, elastyczne wykorzystanie: może funkcjonować jako przestrzeń spotkań, sezonowych targów, gier oraz ogród
kawiarni.

Twórcza interpretacja cech stylu „świdermajer”, przełożona na rozwiązania architektoniczne i decyzje projektowe, jest kolejnym aspektem koncepcji mającym na celu podkreślenia lokalnej tożsamości. Do elementów nawiązujących do stylu „świdermajer” należy w szczególności przeszklona weranda, stanowiąca strefę wejściową do biblioteki i kawiarni, osłonięta drewnianą pergolą. Ponadto należą do nich okładzina z eko-sklejki, drewniana konstrukcja przekrycia i piętra, a także dbałość o drewniane detale, możliwie proste i współczesne w formie.
Jedną z głównych zasad projektowych, przyjętych w prezentowanej koncepcji, jest dążenie do integracji wnętrza i zewnętrza budynku oraz wykorzystanie potencjału przenikających się, świadomie zestawionych funkcji. Parter wschodniego skrzydła budynku stanowi część oświatowa – przedszkole.

:ale dla dzieci zorientowano na park, salę gimnastyczną otwarto na przestrzeń wewnętrznego pasażu. Wnętrze i układ funkcjonalny części oświatowej zaprojektowano tak, by przestrzeń przedszkola przechodziła płynnie w przestrzeń biblioteki, na styku tych dwóch funkcji sytuując przestrzenie do wspólnego użytkowania: salę do biblioterapii, wypożyczalnie i czytelnie dla dzieci najmłodszych. W godzinach funkcjonowania przedszkola te części biblioteki mogą być użytkowane przez przedszkolaki. Najważniejsze funkcje wzajemnie się uzupełniają w płynny sposób, łączy je trakt w kolorze Magenty, który ma symbolizować radość i kreatywność. W tym także kolorze zaprojektowano część elementów okładziny budynku. Dla funkcji biblioteki podziały sklejki w kolorze Magenta przypominają układ książek
na półce, a w części przedszkola podziały układają się w kompozycje z drewnianych klocków. Poza sklejką w kolorze Magenty zaproponowano także elementy wyposażenia obiektu oraz parku w tej kolorystyce, budujące razem także „ścieżkę zdarzeń Magenta” ( m.in.: schody wewnętrzne, część posadzek, część ścieżek parkowych).

Zachodnie skrzydło, autonomiczne w stosunku do funkcji przedszkola, obejmuje przestrzenne foyer, widokowo powiązane z przestrzenią pasażu, strefę wielofunkcyjną oraz kawiarnię – stanowiące dolny poziom części bibliotecznej. Wielofunkcyjna sala na parterze budynku otwiera się na ogród i umożliwia realizację warsztatów, spektakli i innych aktywności także na wolnym powietrzu. Dostępność sali z
kondygnacji przyziemia, bezpośrednio z hallu wejściowego, umożliwia jej funkcjonowanie niezależnie od godzin działalności biblioteki. :ala ma bezpośredni dostęp do kawiarni.