W kwietniu i maju 1940 roku radziecka tajna policja NKWD, na mocy decyzji najwyższych władz Związku Radzieckiego, rozstrzelała co najmniej 21 768 obywateli Polski. Ponad 10 tysięcy z nich było oficerami Wojska Polskiego i Policji Państwowej.

 

Mordów dokonano w Katyniu, Kalininie, Charkowie, Kijowie, Mińsku i innych miejscach. Egzekucji ofiar, uznanych za „wrogów władzy sowieckiej”, NKWD dokonywało przez strzał w tył głowy z broni krótkiej. Nazwa zbrodni odnosi się do Lasu Katyńskiego, w którym odkryto masowe groby.

 

Rząd nazistowskich Niemiec ogłosił odkrycie masowych grobów w lesie katyńskim koło Smoleńska w kwietniu 1943. W latach 1940–1990 władze ZSRR zaprzeczały swojego udziału w zbrodni katyńskiej, obarczając odpowiedzialnością za mord nazistów. 13 kwietnia 1990 roku, po pięćdziesięciu latach od zbrodni, władze ZSRR oficjalnie przyznały, że była to „jedna z ciężkich zbrodni stalinizmu”.

 

(Na podstawie Wikipedii)